Goodwood Festival of Speed
Viva Veloce!Στο Goodwood Festival of Speed, ή καλύτερα στη μεγαλύτερη γιορτή του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Εκεί όπου φέτος η Alfa Romeo γιόρτασε τα 100 χρόνια από την ίδρυσή της, με τους... καλεσμένους στο πάρτι να φωνάζουν: Ζήτω η ταχύτητα!
ΓΙΟΡΤΕΣ και γενέθλια δεν έχουν μόνο οι άνθρωποι, αλλά και οι μηχανές, όπως και οι κατασκευαστές - ή, για να χρησιμοποιήσουμε μια λιγότερο αγωνιστική έκφραση, οι αυτοκινητοβιομηχανίες. Στις περισσότερες των περιπτώσεων αυτό που επιλέγουν οι υψηλά ιστάμενοι μάνατζερ της δικής μας γενιάς είναι πλούσια, κυριλέ γκαλά, όπου κύριοι και κυρίες με κοστούμια και ταγέρ ανταλλάσσουν αβρότητες και υψώνουν ψηλά τα ποτήρια της σαμπάνιας στην υγειά... όχι της αχάριστης, αλλά της εκάστοτε εταιρείας που γιορτάζει. Ωστόσο, για ορισμένους κατασκευαστές (και εδώ η έκφραση είναι σωστή) που έχουν το δικό τους κώδικα επικοινωνίας με τον οδηγό, και όχι τον καταναλωτή, αυτού του είδους οι εκδηλώσεις δεν ταιριάζουν ούτε στο ύφος, ούτε και στο παρελθόν τους. Πόσο μάλλον στην περίπτωση μιας εταιρείας της οποίας οι ρίζες, η ιστορία και το DNA είναι συνυφασμένα με τις επιδόσεις, τα σπορ χαρακτηριστικά και τους αγώνες. Στοιχεία που απαντώνται στην Alfa Romeo, η οποία εν έτει 2010 έκλεισε έναν ολόκληρο αιώνα ζωής. Λύση μονόδρομος, λοιπόν, ο εορτασμός των γενεθλίων στο κτήμα του Λόρδου Μαρτς.
Τι γίνεται στο κτήμα του όμως; Όχι κάποιος γάμος, αλλά η μεγαλύτερη γιορτή του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Το Goodwood Festival of Speed. Ένα γεγονός που, αν είσαι φίλος του motorsport, πρέπει τουλάχιστον μία φορά να γευτείς εκ των έσω. Κάτι που καταφέραμε εμείς, και μάλιστα όχι μόνοι μας. Με την ευκαιρία του διαγωνισμού του περιοδικού με αφορμή τα 100 χρόνια της Alfa Romeo, τρεις τυχεροί αναγνώστες ταξίδεψαν μαζί μας στη Μεγάλη Βρετανία για να ζήσουν από κοντά τη μαγευτική εμπειρία του φεστιβάλ, στο οποίο φυσικά το τετράφυλλο τριφύλλι και οι κόκκινες -και όχι μόνο- Αlfa είχαν την τιμητική τους.
Στο κτήμα του Λόρδου
Το «magic bus» προς το Goodwood ξεκίνησε αεροπορικώς με την ευγενική προσφορά της Aegean Airlines από την Αθήνα και ύστερα από μία στάση στο Λονδίνο συνέχισε οδικώς προς την περιοχή όπου για τρεις ημέρες χτυπούσε η καρδιά του μηχανοκίνητου αθλητισμού παγκοσμίως. Μαζί μας η κυρία της παρέας, Ντιάνα Χρυσανθακοπούλου (καθηγήτρια παρακαλώ!), ο κύριος Σταύρος Έξαρχος, τραπεζικός υπάλληλος, και ο κύριος Γιάννης Μπέλιας, πολιτικός μηχανικός. Σε ρόλο υπεύθυνου hospitality η κ. Σοφία Αναγνώστη του τμήματος Επικοινωνίας της Alfa Romeo, και το ανθρωποπάζλ μας ήταν πλήρες!
Αν και προορισμός μας ήταν το κτήμα του Λόρδου Μαρτς, στην πράξη διαπιστώσαμε ότι πρόκειται για κάτι πολύ ευρύτερο από αυτό που ορίζεται από τη λέξη «κτήμα». Πρόκειται για ολόκληρο ιδιωτικό χωριό, αφού η έκταση που ανήκει στον Βρετανό θυμίζει περισσότερο κωμόπολη. Κακά τα ψέματα. Όσο ωραίο και εντυπωσιακό είναι το φεστιβάλ για τους επισκέπτες, άλλο τόσο κερδοφόρο είναι για τους διοργανωτές. Από τη στιγμή που η οργάνωσή του θέτει νέα στάνταρντ στην τέλεση αντίστοιχων εκδηλώσεων, όμως, λες χαλάλι. Τουλάχιστον αισθάνεσαι ότι το ποσό που κλήθηκες να καταβάλεις δεν πήγε στράφι. Οι 110 λίρες μπορεί να φαντάζουν αρκετές για ένα τριήμερο υπαίθριο πάρτι, αλλά οι «πιστοί» δεν προβληματίζονται και καταθέτουν τον όβολό τους με χαρά, γεμίζοντας κάθε γωνιά του κτήματος του Λόρδου Μαρτς για τρεις ολόκληρες ημέρες.
Σαν να μην πέρασε μια μέρα...
Ακόμα κι αν έχεις επισκεφτεί το φεστιβάλ στο παρελθόν, αυτό που σε εντυπωσιάζει με την άφιξή σου εκεί είναι η ατμόσφαιρα. Ο ενθουσιασμός και η χαρά που διακρίνονται στα μάτια του κόσμου είναι κάθε φορά το ίδιο εντυπωσιακά. Όλοι, μα όλοι, ασχέτως ηλικίας και ιδιότητας, είτε βρίσκονται εκεί ως αγωνιζόμενοι, είτε είναι ιδιοκτήτες των αυτοκινήτων-εκθεμάτων, είτε είναι απλοί θεατές, μοιράζονται κάτι κοινό: το πάθος για την αυτοκίνηση, κάτι που εκδηλώνουν με την ίδια χαρά, όσες φορές κι αν βρεθούν στο φεστιβάλ. Σε αυτό το κλίμα, θέλοντας και μη, παρασύρονται και οι «πρωτάρηδες» ή ακόμα και όσοι «δύσκολοι» θεωρούν ότι δεν πρόκειται να δουν και τίποτα σπουδαίο.
Το γεγονός είναι ότι, από τη στιγμή που βρεθείς στο πάρτι, αναγκαστικά... χορεύεις. Οι εικόνες είναι εντυπωσιακές, και περπατώντας ανάμεσα στον κόσμο προσπαθείς να συλλάβεις και να συγκρατήσεις όσο περισσότερες μπορείς. Και δεν είναι εύκολο, αφού η μία διαδέχεται την άλλη, και μάλιστα αυτές που αξίζει να αποθηκεύσει κανείς είναι τόσο πολλές, που περνούν με καταιγιστικό ρυθμό. Πόσο μάλλον φέτος, οπότε ο αγώνας ήταν και τις τρεις ημέρες sold out, με τα εισιτήρια να αποτελούν στην πραγματικότητα μαγικά χαρτάκια. Χαρακτηριστικό είναι το κυκλοφοριακό κομφούζιο προς το Goodwood, παρά την ιδανική οργάνωση και σήμανση. Με ηρεμία και υπομονή φθάνεις στο αχανές πάρκινγκ και με καλή διάθεση παρατηρείς από ψηλά το χώρο. Η έκταση είναι πραγματικά ατελείωτη, και ουσιαστικά συνειδητοποιείς ότι πρόκειται για την Disneyland του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Σε άλλο σημείο τα supercar, πιο δίπλα τα μονοθέσια της F1 του σήμερα, ενώ αλλού βρίσκονται εκείνα του χθες. Το δικό τους χώρο έχουν τα αυτοκίνητα Τουρισμού, ενώ το ίδιο ισχύει για αυτά του WRC, τα οποία μάλιστα αγωνίζονται και σε δική τους ειδική διαδρομή. Ακριβώς όπως τους αρμόζει, σε χωμάτινες επιφάνειες. Βέβαια, δεν είναι μόνο η αγωνιστική δράση που κεντρίζει το ενδιαφέρον, αφού όσοι θέλουν μπορούν να θαυμάσουν διάφορα μοντέλα από το παρελθόν και το σήμερα. Μάλιστα, οι εταιρείες, γνωρίζοντας ότι το κοινό δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον, έχουν μετατρέψει τα τελευταία χρόνια σε υπαίθρια έκθεση αυτοκινήτου τη μία πλευρά του Goodwood Festival. Χαρακτηριστικό είναι ότι εκεί είχαμε την επίσημη πρώτη της νέας McLaren MP4 C12, του Citroen DS3R αλλά και της Mercedes CL500!
Το ανθρώπινο στοιχείο...
Όπως στις περισσότερες των περιπτώσεων, έτσι και εδώ οι άνθρωποι είναι εκείνοι που κάνουν τη διαφορά. Το συνονθύλευμα ανθρώπων, λαών, χρωμάτων, ηλικιών συνιστά ένα μοναδικό κοκτέιλ, το οποίο σε ενθαρρύνει να παρατηρείς τον κόσμο γύρω σου. Ξεκινάς κοιτάζοντας τις παρέες Βρετανών που έχουν κατασκηνώσει με κάμπερ και από νωρίς το πρωί δίνουν μάχη με τα κουτάκια της μπίρας, φυσικά ημίγυμνοι και κατακόκκινοι - ή καλύτερα καμένοι από τον ήλιο. Αυτοί είναι και η ψυχή του πάρτι, αφού συνήθως οι φωνές τους είναι εκείνες που ξεσηκώνουν τα πλήθη. Αντίστοιχα, μόνο λίγες δεν είναι και οι παρέες γυναικών που βρίσκονται στην εκδήλωση για πολλούς και διαφόρους λόγους, προφανώς άμεσα συνδεδεμένους με την παρουσία των αντρών... Ακριβώς την ίδια ώρα βλέπεις δίπλα ζευγάρια που ήρεμα προσπερνούν χαμογελαστά, απολαμβάνοντας το πρωινό τους, αλλά και ολόκληρες οικογένειες με παιδιά κάθε ηλικίας! Ανάμεσά τους κινούνται κυρίες με ψηλά τακούνια, μεγάλα καπέλα με πούλιες και μακριά φορέματα, συνοδεύοντας κυρίους με κοστούμια, γραβάτες και καπέλα σε συνδυασμό με μπαστούνια! Η στιγμή που ο παραπάνω «Λόρδος» παρατηρεί μια Lotus F1 της δεκαετίας του ’80 και δίπλα του βρίσκεται ένας ημίγυμνος νεαρός Βρετανός fan της πανκ με χρωματιστά μαλλιά και δεκάδες σκουλαρίκια αποτελεί μια εικόνα που σπάνια συναντά κανείς. Πόσο μάλλον όταν ανταλλάσσουν βλέμμα με συγκαταβατικό χαμόγελο, που μαρτυρά και τον ανάλογο σεβασμό προς την κατασκευή που βρίσκεται μπροστά τους. Και δεν είναι μόνο οι ταξικές διαφορές που δεν υφίστανται, αλλά και αυτές που έχουν να κάνουν με την ηλικία. Λίγο πιο πέρα πατέρας και γιος απολαμβάνουν μαζί τα περάσματα των ιστορικών αυτοκινήτων, με τον πιτσιρικά να πετάγεται σαν ελατήριο στη θέα του κάθε αυτοκινήτου και να φωτογραφίζει, την ώρα που ο πατέρας παρακολουθεί χαμογελαστός. Και σαν να μη φτάνει αυτό, στην παρέα προστίθεται λίγο μετά ο παππούς, ο οποίος είχε βρεθεί στα πάντοκ και, αφού είχε συνομιλήσει με αρκετούς από τους φίλους-κολλητούς του, μεταφέρει τις κουβέντες και τις εμπειρίες του στο γιο και τον εγγονό του. Και ο μικρός με γουρλωμένα τα μάτια μοιάζει με σφουγγάρι που προσπαθεί να απορροφήσει κάθε είδους πληροφορία από το «σοφό» παππού.
Το κυρίως πιάτο
Για να χτιστούν και να δημιουργηθούν όλα τα παραπάνω, αυτό που χρειάζεται είναι ένα σημαντικό δέλεαρ. Κάτι που από την πρώτη μέχρι και τη σημερινή εκδοχή της εκδήλωσης είναι οι άνθρωποι και οι μηχανές. Φέτος βιώσαμε τη 18η εκδοχή του Goodwood Festival of Speed και για ακόμα μία φορά εντυπωσιαστήκαμε από το μέγεθος των προσωπικοτήτων που έδωσαν το «παρών». Οι μεγαλύτεροι πρωταγωνιστές της Formula 1, όπως ο Τζένσον Μπάτον, ο Λιούις Χάμιλτον, ο Μαρκ Γούεμπερ και ο Νίκο Ρόζμπεργκ, οδήγησαν τις McLaren Mercedes, Red Bull Renault και Mercedes GP, αντίστοιχα, ξεσηκώνοντας με τον ήχο των μονοθεσίων και τα burn out τους παρευρισκομένους. Βέβαια, δυστυχώς για τους φίλους των αγώνων ράλλυ, η εικόνα δεν ήταν αντίστοιχη, αφού το επόμενο σαββατοκύριακο της διεξαγωγής του αγώνα οι πρωταγωνιστές του WRC είχαν προγραμματίσει το έβδομο ραντεβού της χρονιάς στις ειδικές διαδρομές του Ράλλυ Βουλγαρίας, με αποτέλεσμα τα περισσότερα από τα αστέρια να λάμψουν διά της απουσίας τους. Ποιος έσωσε την παρτίδα; Ο άνθρωπος του θεάματος, ή πιο απλά ο Αμερικανός Κεν Μπλοκ! Ο κατάλληλος άνθρωπος την κατάλληλη στιγμή, αφού στο τιμόνι του Focus WRC θύμισε περισσότερο τον οδηγό που γνωρίσαμε στα βίντεο του youtube, παρά τον Αμερικανό οδηγό αγώνων ράλλυ. Και η αλήθεια είναι ότι όσοι βρέθηκαν στη διαδρομή του αγώνα τον απόλαυσαν!
Το κυρίως πιάτο του φετινού Goodwood, ωστόσο, ήταν οι εορτασμοί για τα 100 χρόνια της Alfa Romeo. Και αυτό το καταλάβαινε κανείς από την πρώτη στιγμή, αφού μπροστά από την όχι και τόσο ταπεινή κατοικία του Λόρδου Μαρτς δέσποζε μια επιβλητική σύγχρονη κατασκευή, στην οποία αναρτημένο ήταν το έμβλημα της ιταλικής εταιρείας, το τετράφυλλο τριφύλλι. Επάνω του δε φιλοξενούσε αυτοκίνητα, αλλά δύο πανέμορφες Ιταλίδες. Στο ένα... φύλλο ξεχώριζε η Alfa Romeo Tipo B του 1933, η οποία τότε είχε κερδίσει στο ντεμπούτο της στο GP της Μόντσα τα ασημένια βέλη της Mercedes αλλά και λίγο μετά στην έδρα της τελευταίας, στο θρυλικό Νίρμπουργκρινγκ, με τον μοναδικό Τάτσιο Νουβολάρι στο τιμόνι. Και, από την άλλη, η κορωνίδα της ιταλικής εταιρείας σήμερα, ένα πραγματικό supercar, η Alfa Romeo 8C Competizione. Και δεν ήταν μόνο αυτές. Είπαμε, η Alfa είχε την τιμητική της, και οι απανταχού Αλφίστι που βρέθηκαν στο Goodwood είχαν τη μοναδική δυνατότητα να δουν να περνάει μπροστά από τα μάτια τους σαν κινηματογραφική ταινία η ιστορία της ιταλικής εταιρείας. Ξεκινώντας με ασπρόμαυρες εικόνες από το 1910, περνώντας στις έγχρωμες της δεκαετίας του ’60 και φτάνοντας στα High Definition βίντεο του σήμερα. Αυτοκίνητα που θυμίζουν την καταγωγή και τις ρίζες του εκάστοτε κατασκευαστή και απαιτούν, φυσικά, τον ανάλογο σεβασμό. Συναίσθημα που ο γνώστης και λάτρης της αυτοκίνησης θα νιώσει από την πρώτη στιγμή που θα πατήσει στο χορτάρι του Goodwood μέχρι την ώρα που θα αποχωρήσει ακολουθώντας το δρόμο της επιστροφής.
Πέρα από φεστιβάλ και γιορτή, το Goodwood είναι και ναός όπου οι πιστοί του μηχανοκίνητου αθλητισμού αποτίουν φόρο τιμής. Το βλέπεις στη στάση τους, στην προσοχή τους να μην αγγίξουν τα αυτοκίνητα και -το σημαντικότερο από όλα;- στα μάτια τους..._ Π. Τ.
Τα αστέρια της εκδήλωσης
¶νθρωποι και μηχανές. Οι σημαντικότεροι οδηγοί, με αντίστοιχες κατασκευές, μέσα σε μία λίστα κατά χρονολογική σειρά. Χωρίς διαχωρισμό σε πίστα και αγώνες ράλλυ. Τα αστέρια του φετινού Goodwood Festival of Speed όχι αλφαβητικά, αλλά μέσα από το έτος κατασκευής των ονειρεμένων αυτοκινήτων που μας ταξίδεψαν από το χθες στο σήμερα.
Mercedes-Benz W196 (1954) - Μίκα Χάκινεν
Mercedes-Benz 300 SLR (1955) - Μίκα Χάκινεν, Γιόχεν Μας, Τζάκι Στιούαρτ
Huffaker-Offenhauser Oval Racing (1964) - Μπόμπι ¶νσερ
Ferrari 158 (1964) - Τζον Σέρτις
Austin Mini Cooper S (1964) - Ράουνο Ααλτόνεν, Πάτι Χόρπικ
Lotus Ford 38 (1965) - Τζάκι Στιούαρτ
Matra-Cosworth MS80 (1969) - Εμάνουελ Πίρο
Ferrari 512 S (1970) - Ντέρεκ Μπελ
Tyrrell-Cosworth 006 (1972) - Tζάκι Στιούαρτ
Lola-Cosworth T290 (1972) - ¶ντονι Ριντ
Lotus-Cosworth 72E (1973) - Τζάκι Στιούαρτ, Χέικι Κοβαλάινεν
McLaren-Cosworth M23 (1973) - Έμερσον Φιντιπάλντι
Ford Escort MKII RS 1800 (1975) - Μαρκ Χίγκινς
Mercedes-Benz C111 II (1976) - Nικ Χάιντφελντ
Lotus-Cosworth 79 (1978) - Γιάρνο Τρούλι
Toyota Celica Twin Cam Turbo (1985) - Μπιορν Βάλντεγκαρντ
Opel Manta 400 (1985) - Ράσελ Μπρουκς
Renault 5 Maxi (1985) - Ζαν Ρανιοτί
McLaren TAG MP4/2C (1986) - Τζένσον Μπάτον, Λιούις Χάμιλτον
Ford Sierra Cosworth RS500 (1987) - ¶ντι Λόιντ
ΒΜW M3 E30 (1989) - Στιβ Σόπερ
Subaru Legacy RS (1991) - Tζίμι ΜακΡέι
Lancia Delta HF Integrale (1992) - Mίκι Μπιαζιόν
McLaren-Cosworth MP4/8 (1993) - Μπρούνο Σένα
Mercedes-Benz CLM LM (1998) - Γιόχαν Μας
Toyota Corolla WRC (1998) - Μαρκ Χίγκινς, Τζόνι Μίλνερ
Audi R8 (2000) - ¶λαν ΜακΝις
Nissan 350 Z GT2 (2004) - ¶ντονι Ριντ
Red Bull-Cosworth RB1 (2005) - Μαρκ Γουέμπερ
MG S2000 (2007) - Μάρκο Μάρτιν
McLaren Mercedes MP4/23 (2008) - Τζένσον Μπάτον, Λιούις Χάμιλτον
Ferrari F60 (2009) - Μαρκ Ζενέ
Brawn Mercedes BGP 001 (2009) - Νικ Χάιντφελντ, Νίκο Ρόζμπεργκ
Red Bull Renault RB5 (2009) - ¶ντριαν Νιούι
Ford Focus RS WRC ’08 (2010) - Κεν Μπλοκ
Peugeot 207 S2000 (2010) - Κρις Μικ
Skoda Fabia S2000 (2010) - Φρέντι Λόιξ
Audi R15 TDi Plus (2010) - ¶λαν ΜακΝις
Audi R8 LMS (2010) - Μάρκο Βέρνερ
BMW M3 GT2 (2010) - Nτιρκ Μίλερ
Chevrolet Cruze WTCC (2010) - Τζέισον Πλέιτο
Honda Civic Type R (2010) - Ματ Νιλ
Τρεις μέρες στη βρετανική ύπαιθρο... Όλα άρχισαν από τη δήλωση συμμετοχής μου στο διαγωνισμό του περιοδικού 4ΤΡΟΧΟΙ για το φεστιβάλ του Goodwood. Στη συνέχεια ήρθε η κλήρωσή μου σε αυτό και ακολούθησε το ταξίδι στο όνειρο. Στην τεράστια έκταση που καλύπτει το Goodwood περιπλανήθηκα στο όνειρο και έζησα στην πραγματικότητα τις φαντασιώσεις μου για ό,τι έχει να κάνει με το μηχανοκίνητο σπορ στους τέσσερις και στους δύο τροχούς. Περπατώντας στους χώρους στάθμευσης των προς παρουσίαση αυτοκινήτων και μηχανών, πέρασε μπροστά από τα μάτια μου η ιστορία του αγωνιστικού αυτοκινήτου και της μοτοσικλέτας, και όχι μόνο. Δίπλα μου βρίσκονταν ζωντανοί θρύλοι των αγώνων ταχύτητας, αγέρωχοι και φιλικοί, ανεξαρτήτως ηλικίας και αναγνωρισιμότητας, έτοιμοι να δεχθούν ό,τι τους ζητούσαν οι χιλιάδες φίλοι του σπορ που κινούνταν στο χώρο. Πρώτο σοκ: Μπορούσα όχι μόνο να φωτογραφίζω και να ακουμπάω τα τέρατα, αλλά και να κάθομαι στα χειριστήριά τους. Δεύτερο σοκ: Όταν αυτά τα θηρία εκκινούσαν τους κινητήρες τους, όλοι έμεναν άναυδοι από την ένταση, τη δύναμη, τη μυρωδιά, τον όγκο του ήχου τους. Πόσο θα ήθελα να ήταν οι γιοι μου δίπλα μου... Τρίτο και πιο δυνατό σοκ: Όταν αυτά τα θηρία έτρεχαν στην πίστα, σε κάθε τους πέρασμα γινόταν κανονικός σεισμός από την ένταση των κινητήρων και τις φωνές των θεατών. Τέταρτο, και όχι τελευταίο, αλλά μέχρι εδώ. Δε θέλω να κουράσω άλλο: Το περιοδικό και οι άνθρωποί του. Ο κ. Παναγιώτης Τριανταφυλλίδης και ο κ. Θάνος Ηλιόπουλος υπερέβαλλαν εαυτούς για να έχουμε εμείς ό,τι θέλαμε, όποτε το θέλαμε. Οι 4ΤΡΟΧΟΙ και οι άνθρωποί του είναι αναγνωρίσιμοι και γνωστοί μεταξύ των οδηγών αγώνων που ήταν εκεί, και δεν ήταν λίγες οι φορές που έσπευδαν να τους χαιρετήσουν και να μιλήσουν μαζί τους. Να τα βλέπουμε και στην Ελλάδα αυτά... Στο περίπτερο της Alfa Romeo μας περίμεναν εκπλήξεις, υψηλές γνωριμίες και επαφές, αφού τα πάντα ήταν οργανωμένα από την ελληνική αντιπροσωπία και η κ. Σοφία Αναγνώστη, που μας συνόδευε, φρόντιζε για την υλοποίησή τους. Στο τέλος της δεύτερης ημέρας μια γλυκιά κούραση με είχε καταβάλει, αλλά δεν το έβαλα κάτω, είχα ακόμη πολλά να δω και να ακούσω. Η Κυριακή σε δραστηριότητες στο χώρο ήταν μια επανάληψη του Σαββάτου, οπότε είχα το χρόνο να περιπλανηθώ στα περίπτερα των αυτοκινητοβιομηχανιών αλλά και στα περίπτερα που πουλούσαν ό,τι μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Οι εκπλήξεις ήταν πολλές, και αρκετές από αυτές ήρθαν από αέρος (Red Arrows το Σάββατο, Supermarine Spitfire την Κυριακή και, φυσικά, Avro Vulcan, που με την επίδειξή του μείναμε όλοι άφωνοι). Πάρα πολλά από όσα είδα, άκουσα και μύρισα δεν μπορώ καν να τα αποτυπώσω στο κείμενο αυτό και κάποια άλλα απλώς τα κρατάω για εμένα. Φεύγοντας την Κυριακή το μεσημέρι, όλοι όσοι ήμασταν εκεί κάναμε την ίδια ακριβώς σκέψη: πόσο σύντομα θα είναι η επόμενη επίσκεψη μας στο Goodwood; Δε θέλω να ευχαριστήσω έτσι απλά για να το κάνω. Θέλω να το φωνάξω. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συνοδούς μας και τώρα πια και φίλους μας. Για έναν αναγνώστη των 4Τροχών από το 1986, που μεγάλωσε μέσα σε διάφορες Alfa που κατά καιρούς είχε ο πατέρας του και σήμερα βρίσκεται κοντά στα σαράντα πια, αυτό ήταν το καλύτερο δώρο που θα μπορούσε να φανταστεί. Μέσα από την καρδιά μου σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ._ Σταύρος Έξαρχου